Begin 2020 maakte ik (voor het eerst officieel) kennis met Leto Cavé. Onze ontmoeting, de reden van deze ontmoeting en de dag zelf, zijn momenten die mij hebben geïnspireerd om te gaan voor het vastleggen van verhalen in fotografie en video. Deze dagen inspireren mij namelijk enorm! Ik wil een blik geven in de wereld van fotografie en video, door de ogen van Kraft Media Productions.

De eerste persoon die ik in 2018 voorzichtig over deze opkomende plannen vertelde, staarde mij aan met een enkele “Ha!” Toen hij begreep dat ik serieus was, schuifelde hij weg met een “Ik wens je veel succes!”. Leto staat al langer bekend als een talentvol opkomend klimmer, maar volledig op zichzelf gericht. Het is een schuchtere, jonge jongen die camera’s en onbekende contacten het liefst zo veel mogelijk ontwijkt en enkel gaat voor wat hem lief is: Klimmen.

Begin 2019 hielden zijn vader Johan en ik contact met elkaar. Ik zag updates van Leto’s klimmen en de trainingsonderdelen, die Johan en mij sterk verwonderde. Inmiddels woont Leto niet meer in Nederland. Hij is op 16 jarige leeftijd naar Oostenrijk verhuisd en bouwt daar aan een klimcarrière en leven. Een jongen die hard op weg is een van Nederlands beste klimmers te worden.
Er gaat een jaar voorbij waarin we nog even niks ondernemen, maar wel actief contact houden. Terwijl wij onze plannen richtten op 2020 met de Olympische Spelen, kon de Nederlandse delegatie, om verschillende redenen buiten hun macht om, de olympische norm niet halen. Geen Olympisch sportjaar in 2020 voor de klimmers van Nederland. En later, in de tijd van de pandemie, helemaal geen klimsport voor wie dan ook! Het is begin 2020 als de hallen gesloten zijn, waardoor contacten verminderen en het lijkt alsof de topsport in de mist ligt. Dit omdat geen breedte-sporter (zoals ook ik) weet wat er gaande is met de topsporters! Trainen ze nu wel? Trainen ze thuis? Mogen ze de hallen in? Wie zal het zeggen ?

Ik arriveer in Arnhem, waar de ontvangst voor mij altijd warm en prettig is. Het is mijn eigen thuisbasis, waar ik zelf het liefste klim. Ik ken de mensen van mijn werk en hobby en dat klikt altijd enorm. Johan vertelt mij dat Leto al bezig is met zijn warming up. De jongen heeft een complete wand uit elkaar gehaald en opnieuw behangen naar zijn eigen visie en op basis van de methoden van zijn trainer in Innsbruck, Ingo Filzwieser. Alsof ik nog niet genoeg onder de indruk zou zijn ! We komen aan bij de wand, muziek vult de ruimte en zorgt voor een aparte, maar mooie akoestiek. Waarbij de jongeman opgaat in zijn training en opschrikt van onze aanwezigheid. Johan stelt ons voor en komt bij ons zitten. Het eerste beeld wat ik dan ook schiet, is van een trotse pa die zijn zoon aan het werk ziet.

Begin is soms moeilijk. Ik merk dat ik net als Leto mijn weg zoek. Ik ben zelf ook niet de meest extroverte persoon. En waar dat misschien vaak wordt gezien als zwakte, vind ik dat op dit soort momenten zeker niet ! Ik maak kennis met een persoon die, naar wat mij verteld is, op eenzelfde manier functioneert. Niet iedereen is extrovert en altijd op zoek naar sociale contacten. Soms werkt het beter om beiden nuchter van onszelf te zijn en ons eigen ding te doen, om zo onze weg te vinden. Dat heeft de laatste jaren zeker in mijn voordeel gewerkt. We spreken af dat ik hem zijn ding laat doen, zo nu en dan iets zal vragen. En dat als hij ideeën heeft of iets gaaf vindt, hij dat altijd mag zeggen.

Mijn eerste portret van die dag. 

Hij lacht “Ik weet echt helemaal niks van fotografie af!” voor hij zich wil omdraaien naar de wand. Ik moet er eigenlijk om lachen. Het geeft niet. Hoe minder je er namelijk van weet, hoe beter de ideeën vaak zijn. We vinden die weg wel. En ik volg hem om te beginnen. Ook om te zien waar hij mee bezig is vandaag.

“Als je iets doet met je hart, komt het altijd goed.”

Waar hij klimt, ontstaat magie. Niet omdat het groots is, niet omdat het zo onwijs moeilijk is, maar omdat het met passie gaat. De kunst van topklimmers is vaak dat ze het zo verdomde makkelijk laten lijken. Want moeilijk en groots is zijn manier van klimmen zeker wel ! Nee, dit is magie omdat je iemand met zijn hart ziet klimmen, ziet trainen met zijn dromen in zijn ogen. “Als je iets doet met je hart, komt het altijd goed” Dat weet ik uit eigen ervaring met foto en video. En daarom doet het me zo goed te kunnen beseffen en begrijpen wat hij met klimmen heeft. Wie die wilskracht ziet en beseft dat er ook nog een immense kennis en techniek achter schuil gaat, kan niet anders dan groot respect voor hem opbrengen. Je kunt deze jongeman niks wijsmaken over techniek, de modules, zijn projecten. Het voelt alsof je weer even in de kinderschoenen staat van de sport! En dat vind ik geweldig. Zijn kennis gaat me te boven en ik schud mezelf wakker door mijn camera op te tillen en simpelweg te doen wat mij goed ligt. Vastleggen wat ik zie gebeuren.

Waar Leto klimt ontstaat magie.

Wanneer de actiebeelden komen en het contact groeit en groeit, is het een bekende van de Mountain Network crew, die hem naar boven vraagt. Ze zijn een verdieping hoger routes aan het bouwen en maken graag gebruik van zijn inzicht. “Leuk! Dan pakken we wat andere modules op beeld!” Het zijn de woorden van Leto die mij hierin voor is. Had ik dat nog niet gezegd? Ik lijk een rare gave te bezitten met het bedenken van ideeën en het aansteken van mensen daarmee. Het komt zelfs tot het punt waarop ik er een flitser bijpak en zijn enthousiasme begint te groeien. “Zo worden beelden wel héél erg gaaf!”
Het is fijn weer boven te zijn in een hal die mij bekend is. Zowel voor foto’s als voor het klimmen. Een ervaring die we lijken te delen. Waar ik mij tijdens wedstrijden altijd enigszins schuldig voel als ik dicht onder een module plaatsneem voor de beste beelden, heb ik er nu contact over en kunnen wij zo makkelijker mooie beelden maken. Leto geeft mij goede aanwijzingen, waardoor ook dat voortaan beter zal gaan. Hij vertelt wat hem tof lijkt en spreekt zijn voorkeur uit terwijl we er samen wat moois van maken. Hij geeft tussendoor tips voor de routebouwers en lijkt zo helemaal in zijn element. Als hij klaar is en weer naar onze hal wil, merk ik dat hij niet meteen wegloopt. Hij wacht, om samen naar beneden te lopen.

Leto geeft tussendoor tips voor de routebouwers, helemaal in zijn element.

Tijd voor een ingeplande meeting. Ik laat hem van zijn bewegingsvrijheid genieten, als ik de rest van de samengestelde crew ontmoet. Misschien wel even dankbaar, omdat hij dan zijn eigen ding kan doen. Niet omdat mijn aanwezigheid niet gewaardeerd zou worden. Maar omdat hij dan toch even écht kan doorpakken. Ik ontmoet een kalme vrouw waar ik al eerder tijdens mijn samenwerkingen met MountainNetwork groot respect voor had, gezien haar zelfbewustzijn en altijd kalme evenwichtige voorkomen. Ik had haar eerder wel eens gesproken, maar haar nog nooit geïdentificeerd als Leto’s moeder. Plotseling vallen voor mij alle puzzelstukjes op zijn plaats. Een enthousiaste man die te pas en te onpas dingen verteld met stralende ogen geeft een boks met zijn elleboog ter begroeting, Herm-Jan. Het zijn stuk voor stuk enthousiaste en integere mensen met hetzelfde doel, dat klikt in het team! Er worden nieuwe inspiraties besproken die ik straks weer direct kan toepassen. En ik voel dat ik hier zin ik heb! (Nog meer dan ervoor..!)

 Als je iets met je hart doet, komt het altijd goed.

Het is grappig, verteld zijn moeder dan. Toen dit idee vorig jaar ontstond, was het een gesloten jongeman. Schuchter is een woord dat nu ook weer naar voren komt. Maar als ze hem nu ziet: hij is volwassen, hard aan het werk, zichzelf durven zijn, harde muziek in alle denkbare verschillende genres die hij mooi vind, geen shirt en zich daar comfortabel in voelend en gemakkelijk zijn visie of mening delend over projecten en routes. Je ziet de trots in hun ogen schitteren als ze vertellen en dat is een mooi detail te mogen ontdekken. De fotosessie erna verzamel ik toch mijn moed, om voor te stellen een aantal portretten te maken. Ik bouw een studio-opstelling terwijl we praten over wat het licht doet en wat daarin overeenkomt met bijvoorbeeld schilderkunst. Iets dat hem enorm interesseert, heb ik zonet mogen leren. Zo hebben we toch aardig wat overeenkomsten en dat geeft energie! Het is gezellig! Uiteindelijk is er niks meer terug te vinden van de teruggetrokkenheid en we praten over muziek (want daar heeft hij veel van!) klimmen en schilderkunst, het trainen en doorzettingsvermogen. We maken grappen. Aan de uitspraak van die ene persoon vér voor deze ene dag denk ik geen seconde meer. Of misschien nog één keer, terwijl ik glimlachend mijn hoofd schud en denk “Je moest eens weten..” Kon hij ons nu maar zien.

Terwijl Leto traint speelt er muziek van Rod Steward tot De Jeugd van Tegenwoordig en rasta-nummers die ik niet plaatsen kan..

Klimmen is niet alleen trainen, trainen, trainen. Het is voornamelijk ook rust. Koppie leeg en spieren weer opgeladen.

In de avond eten wij buiten in de laatste stralen zomerzon onder de lei-linden. Ik wordt losgelaten voor een eigen rondleiding, maar blijf meteen al hangen bij een prachtig schilderij van een immense bergkam. Gemaakt door Leto zelf, verteld zijn vader. Ik herken het gevoel achter de blik naar het schilderij meteen. Onze gang hangt vol met foto’s van de bergen in ons “thuis” in Zwitserland. Naast klimmen en een enorm brede muziekliefde, is Leto een enorm getalenteerd schilder! Hij is er zelf nuchter onder, verdwijnt naar zijn volgende trainingssessie. Ik snap de nuchterheid daarin wel.

Als de avond valt, we nog thee hebben gedronken, en de dag toch echt tot een einde raakt, verteld Leto dat hij plezier had deze dag en hij het oprecht leuk vond. Te zien aan zijn sprekend stralende gezicht meent hij het echt. Dat maakt mij blij. Ik vond het ook een heel mooie dag. Ook zijn moeder, met de kalmte die ik ook graag ooit meester zou willen zijn, is blij en glimlacht. Zijn vader, de trotse bergsport-ademende Johan, straalt. En zo ik ook als ik in het donker terugrijd in de auto. Raam op een kiertje, mijn eigen rare muziek aan en stilaan lachend om vandaag. Ik heb zojuist een familie mogen leren kennen met een even groot bergsport-hart, evenals mijn eigen familie. Vandaag was een enorm goeie dag!


Je kunt geen beeld van hem maken, zonder daar zijn hart voor klimmen in te zien, simpelweg omdat hij weet dat dit zijn leven is.

Het zijn momenten als dit, die mij hebben doen besluiten voor mijn eigen bedrijf te gaan en deze verhalen vast te leggen in fotografie en video. Dit zijn de mensen die voor mij de wereld verrijken en inspireren. En hun energie en verhalen geven kleur aan het leven, gewoon door het volgen van hun hart en zichzelf te zijn.

Leto, team en familie, bedankt voor deze mooie dag. Ik kan niet wachten tot het volgende onderdeel van dit proces.

🏞